Το ταξίδι μου στη Χαλκιδική!
Το ταξίδι μου στη Χαλκιδική!
Το καλοκαίρι έφτασε για τα καλά και όλοι αναζητούν τρόπους και μέρη διαφυγής. Άλλοι με παρέα, άλλοι μόνοι τους και άλλοι με μας τα κατοικίδιά τους. Για τους τελευταίους βέβαια, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, αφού δεν είναι όλοι θετικοί στη φιλοξενία μας. Ας επικεντρωθούμε όμως σ’ αυτούς που δέχονται κατοικίδια και θεωρούν όλους τους σκυλογονείς, τους καλύτερους πελάτες.
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έτυχε να βρεθούμε στο 2ο πόδι της Χαλκιδικής και να μας φιλοξενήσουν στο ξενοδοχείο «Θαλασσόκηπος», στη Βουρβουρού. Μέσα από μια καταπράσινη διαδρομή, ακολουθώντας ένα αδιέξοδο, βρεθήκαμε μπροστά από ένα κτήμα 10 στρεμμάτων, όπου στη μέση βρισκόταν το ξενοδοχείο. Περιτριγυρισμένο από ελιές, αμπελάκια και διαφόρων ειδών καλλωπιστικά φυτά, με θέα τον Διάπορο και άλλα ξερονήσια και βραχονησίδες, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε βρεθεί σε καλύτερο μέρος, για εμένα και για τους γονείς μου.
Η ιστορία του Θαλασσόκηπου ξεκινάει το 1995 με μόλις 3 δωμάτια. Σταδιακά λειτούργησαν όλο και περισσότερα και μόλις 4 χρόνια πριν ανακαινίστηκαν και μεταμορφώθηκαν σε ζεστούς, μοντέρνους και έξυπνα διαμορφωμένους χώρους. Η συνεργασία με τους σωστούς ανθρώπους οδήγησε στην κατασκευή όλων των δωματίων να έχουν θέα τη θάλασσα και τα νησάκια της. Το απλό δίκλινο δωμάτιο, μόνο απλό δεν είναι! Το ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά και σε κάνει να θέλεις να περνάς όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μέσα σ’ αυτό.
Ένα μονοπάτι μόλις 80 μέτρων, χωρίζει το ξενοδοχείο από την μικρή ιδιωτική του παραλία. Με ζεστά, κρυστάλλινα νερά και πληρότητα 10 ατόμων (και 5 σκύλων), για τους λάτρεις της ησυχίας και της μοναχικότητας είναι ιδανική!
Mετά το μπάνιο μας λοιπόν, ανεβαίνοντας το μονοπάτι, είχαμε στη διάθεσή μας ολόκληρο τον κήπο, να καθίσουμε σε κάποιο τραπέζι, κούνια ή αιώρα και να απολαύσουμε ένα ποτό ή μία μπύρα από το μικρό μπαρ του ξενοδοχείου.
Το επόμενο πρωί, αφού ξυπνήσαμε να δούμε την ανατολή του ηλίου με την απίστευτη θέα, κατεβήκαμε να πάρουμε το πρωινό μας. Από έναν πλούσιο μπουφέ για όλα τα γούστα και τις προτιμήσεις, γεμίσαμε 2 πιάτα , σερβίραμε καφέ και χυμό και βγήκαμε στον κήπο, κάτω
από τη σκιά ενός ελαιόδεντρου για να το απολαύσουμε.
Εγώ πάλι, από την προηγούμενη κιόλας μέρα, είχα στη διάθεσή μου ολόκληρο το κτήμα, να μυρίσω και να εξερευνήσω κάθε γωνιά του. Σήμερα όμως, ήταν η μέρα γνωριμιών! Πρώτα η Λούκα με τα όμορφα μάτια, μετά η Λαίδη με την μπαντάνα της, η Οντίν και ο Μπέλο.
Για το μεσημεριανό μας μπορούσαμε να κατευθυνθούμε είτε στο χωριό του Όρμου Παναγίας που είναι στα 5χλμ, είτε στη Βουρβουρού σε απόσταση 8 χλμ. Σίγουρα θα βρείτε κάτι καλό να φάτε με θέα τη θάλασσα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας πω ότι ήταν μία από τις καλύτερες εμπειρίες διακοπών που είχα. Ο Θαλασσόκηπος είναι ένας μικρός παράδεισος, που έχει φτιαχτεί με πολύ μεράκι και αγάπη. Ο κος Χρήστος (ο ιδρυτής) περιποιείται όλη μέρα τον κήπο, τον μπαξέ, ακόμα και την μικρή παραλία και πάντα με χαμόγελο και όρεξη θα σας διηγηθεί τις ιστορίες αυτού του τόπου.
Εμείς τα σκυλιά είμαστε παραπάνω από ευπρόσδεκτα σ’ ένα μέρος όπου θα κάνουμε κι εμείς διακοπές! Όπως μας είπε και ο Χάρης (ο γιος του κ.Χρήστου), «Ποτέ δεν σκεφτήκαμε να βάλουμε την ταμπέλα pet friendly, αλλά ποτέ δεν αρνηθήκαμε την είσοδο σε κάποιο κατοικίδιο».
Έτσι λοιπόν, εγώ η Μοίρα που σας γράφω, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να πάτε και μάλιστα, όχι για ένα σαββατοκύριακο αλλά για παραπάνω, γιατί δεν θα προλάβετε να το ευχαριστηθείτε. Το θεωρώ ένα από τα must see and visit της Χαλκιδικής!
Υ.Γ. Εγω και οι γονείς μου περάσαμε τέλεια!
Ευχόμαστε και σε σας καλή διαμονή και καλές βουτιές!
Άρθρο: Κατερίνα Βασιλειάδου